|
به زمان گذشته ساده در زبان ایتالیایی passato
prossimo میگویند. براي ساختن زمان گذشته ي ساده بايد "اسم مفعول" را داشته باشيم.
نحوه ساختن اسم مفعول را در جدول زیر میتوانید مشاهده کنید. پس از اینکه اسم مفعول
را ساختید میبایست از افعال کمکي "داشتن" يا "بودن" برای ساختن
زمان گذشته استفاده کنید. حال در زیر نحوه ساخت اسم مفعول را بیاموزید.
اسم مفعول یا
PARTICIPIO PASSATO
قبل از اینکه نحوه ی ساختن اسم مفعول را بیاموزیم
لازم است که بدانید افعال در زمان گذشته نیز به دو حالت با قاعده و بي قاعده تقسيم ميشوند.
برای افعال باقاعده ساختن اسم مفعول بسیار ساده است و کافیست سه حرف آخر فعل را
برداشته و طبق جدول زیر عمل کنید.
برای افعالی که به are ختم میشوند ato میگذاریم.
برای افعالی که به ere ختم میشوند uto میگذاریم.
برای افعالی که به ire ختم میشوند ito میگذاریم.
برای مثال در فعل Andare، کافیست are را با
ato جایگزین کنیم و اسم مفعول ما andato خواهد بود.
افعال با قاعده
VERBI REGOLARI |
ARE
|
ERE |
IRE |
| ANDARE |
ANDATO |
AVERE |
AVUTO |
FINIRE |
FINITO |
| GIOCARE |
GIOCATO |
DOVERE |
DOVUTO |
SENTIRE |
SENTITO |
| PARLARE |
PARLATO |
SAPERE |
SAPUTO |
CAPIRE |
CAPITO |
"اسم مفعول" در افعال بي قاعده، با شکل
اوليه فعل متفاوت است و فقط بايد آنرا به خاطر سپرد یا به عبارتی حفظ کرد.
افعال بي قاعده
VERBI IRREGOLARI |
فعل
VERBO |
اسم مفعول
PARTICIPIO PASSATO |
معني
SIGNIFICATO |
| ACCENDERE |
ACCESO |
روشن کردن |
| APRIRE |
APERTO |
باز کردن |
| CHIEDERE |
CHIESTO |
درخواست کردن |
| CHIUDERE |
CHIUSO |
بستن |
| COGLIERE |
COLTO |
پذيرفتن |
| CUOCERE |
COTTO |
پختن |
| DIRE |
DETTO |
گفتن |
| DIVIDERE |
DIVISO |
تقسيم کردن |
| ESSERE |
STATO |
بودن |
| FARE |
FATTO |
انجام دادن |
| LEGGERE |
LETTO |
خواندن |
| METTERE |
MESSO |
گذاشتن |
| PRENDERE |
PRESO |
گرفتن |
| PORRE |
POSTO |
قراردادن |
| REGGERE |
RETTO |
نگه داشتن |
| RIMANERE |
RIMASTO |
ماندن |
| RISPONDERE |
RISPOSTO |
جواب دادن |
| ROMPERE |
ROTTO |
شکستن |
| SCEGLIERE |
SCELTO |
انتخاب کردن |
| SCRIVERE |
SCRITTO |
نوشتن |
| SPEGNERE |
SPENTO |
خاموش کردن |
| TRARRE |
TRATTO |
کشيدن |
| VEDERE |
VISTO |
ديدن |
| VENIRE |
VENUTO |
آمدن |
| VINCERE |
VINTO |
بردن |
| VOLGERE |
VOLTO |
برگشتن |
یک نکته ی بسیار مهم دیگر در ساختن زمان گذشته ،
استفاده ی بجا از فعل کمکی است. دقت داشته باشید که افعال در زمان گذشته ساده به دو دسته تقسيم ميشوند 1-افعال حرکتي 2- افعال غير حرکتي
افعال حرکتي افعالي هستند که از خود حرکت نشان ميدهند يعني از نقطه اي به نقطه ديکر حرکتي توسط پا انجام ميشود.
مثل فعل رفتن، دویدن، آمدن.
افعال غير حرکتي افعالي هستند که از خود حرکتي نشان نميدهند. مثل فعل خوردن،
دیدن، صحبت کردن که حرکتی توسط پا در این فعلها انجام نمیگیرد.
همانطور که در بالا هم گفته شد، براي ساختن زمان گذشته بايد از افعال کمکي "بودن"
و يا "داشتن" استفاده کرد و باید فعل کمکی مناسب را با اسم مفعول ترکیب کرد. اما
نکته در اینجاست که چه زمانی باید از فعل بودن و چه زمانی از فعل داشتن باید
استفاده کرد؟ جواب بسیار ساده است.
در صورتي که فعل از نوع حرکتي باشد از فعل کمکي "بودن" استفاده ميشود و در صورتي که فعل غير حرکتي باشد از فعل کمکي "داشتن" استفاده ميشود.
صرف افعال غير حرکتي:
I VERBI NON MOVIMENTATI
براي افعال غير حرکتي از فعل کمکي داشتن یا Avere
استفاده ميکنيم .
AVERE + PARTICIPIO PASSATO
IO HO PARLATO
|
من صحبت کردم
|
TU HAI PARLATO
|
تو صحبت کردی
|
LEI-LUI HA PARLATO
|
او صحبت کرد
|
NOI ABBIAMO PARLATO
|
ما صحبت کردیم
|
VOI AVETE PARLATO
|
شما صحبت کردید
|
| LORO HANNO PARLATO |
آنها صحبت کردند |
نکته: "اسم مفعول" همیشه یکسان است و براي مفرد
مذکر، مفرد مونث، جمع مذکر، و جمع مونث به يک حالت صرف ميشود و تغيير نميکند. یعنی
هممواره parlato است.
صرف افعال حرکتي:
I VERBI DI MOVIMENTO
براي افعال حرکتي از فعل کمکي essere استفاده
ميشود.
ESSERE + PARTICIPIO PASSATO
| IO SONO ANDATO/A |
من رفتم
|
| TU SEI ANDATO/A |
تو رفتی |
| LEI-LUI È ANDATO/A |
او رفت
|
| NOI SIAMO ANDATI/E |
ما رفتیم
|
| VOI SIETE ANDATI/E |
شمارفتی
|
| LORO SONO ANDATI/E |
آنها رفتند |
نکته: دقت داشته باشید که حرف آخر "اسم مفعول" در
مفرد مذکر به O - مفرد مونث به A - جمع مذکر به I - جمع مونث به E ختم مي شود.
مثال:
در فعل Andare هنگاميکه ميگوييم "من رفتم"
اگر گوينده مذکر باشد اسم مفعول به "O" ختم ميشود Io Sono Andato
اگر گوينده مونث باشد اسم مفعول به "A" ختم ميشود Io Sono Andata
اگر گویندگان مونث باشند اسم مفعول به "E" ختم ميشود Loro sono andate
اگر گویندگان مذکر باشند اسم مفعول به "I" ختم ميشود Loro sono andati
براي آنکه بدانيم يک فعل حرکتي است يا غير حرکتي کافيست از خودمات سوال کنيم، چه چيز را+گذشته فعل؟
اگر سوال مورد نظر منطقي باشد آن فعل غير حرکتي است و اگر منطقي نباشد حرکتي است.
براي مثال
فعل خوردن: چه چيز را خوردم؟ چون سوال مورد نظر منطقي است پس فعل خوردن غير حرکتي است.
فعل نشستن: چه چيز را نشستم؟ چون سوال مورد نظر منطقي نميباشد پس فعل ما غير حرکتي است.
حال اگر بخواهیم این مطلب را از دیدگاه علمی تری
بررسی کنیم باید به خاطر بیاوریم که فعلها از لحاظ دستور زبان فارسی نیز دو دسته
بودند، فعلهای لازم و فعلهای متعدی.
فعلهای لازم آنهایی بودند که به مفعول نیازی
نداشتن مثل فعل رفتن. برای مثال شما میتوانید بگویید علی رفت و لازم نیست که توضیح
بیشتری بدهیم که علی کجا رفت؟ چون جمله کاملا معنی دارد.
اما فعلهای متعدی به افعالی گفته میشد که به مفعول
نیاز دارند. برای مثال فعل خوردن به مفعول نیاز دارد. مثلا شما نمیتوانید بگویید
علی خورد. چون جمله ناقص است و حتما باید مشخص کنید علی چه چیز را خورد.
نکته:
مکان قید ها در زمان گذشته همیشه بین فعل کمکی و
اسم مفعول است.
قیدهای Sempre(هميشه)، mai(هرگز)، ancora(هنوز)، più(بيشتر)، appena(به محض اينکه)، معمولا بين فعل کمکي و اسم مفعول (PP) مي آيند.
| Hai mai visto quel film? |
هرگز اين فيلم را ديده اي ؟
|
| Sei mai andato al ristorante cinese? |
تابحال به رستوران چيني رفته اي؟ |
| Ho appena letto il giornale. |
همين الان روزنامه را خواندم.
|
|