Modo Congiuntivo حالت التزامی


در حالت التزامی، گوینده خود را ملزم به انجام کاری میداند و یا دیگران را ملزم به انجام کاری میکند. برای مثال در جمله "امروز اگر به سر کار بروم " فعل رفتن در این جمله حالت التزام اور است.
افعال کمکی در حالت التزامی به صورت زیر صرف میشوند.

ESSERE معنی   AVERE معنی
IO SIA باشم   IO ABBIA داشته باشم
TU SIA باشی   TU ABBIA داشته باشی
LEI / LUI SIA باشد   LEI / LUI ABBIA داشته باشد
NOI SIAMO باشیم   NOI ABBIAMO داشته باشیم
VOI SIATE باشید   VOI ABBIATE داشته باشید
LORO SIANO باشند   LORO ABBIANO داشته باشند

مثال:

Penso che sia abbastanza grande. فکر میکنم که به اندازه کافی بزرگ باشه.
Penso che tu abbia ragione. فکر میکنم که تو حق داشته باشی

پسوند افعال سه گانه در حالت التزامی به صورت زیر تغییر میکند:

PRONOME ARE ERE IRE
IO I A A
TU I A A
LEI / LUI I A A
NOI IAMO IAMO IAMO
VOI IATE IATE IATE
LORO INO ANO ANO

مثال:

PRONOME PARLARE LEGGERE SENTIRE
IO PARLI LEGGA SENTA
TU PARLI LEGGA SENTA
LEI / LUI PARLI LEGGA SENTA
NOI PARLIAMO LEGGIAMO SENTIAMO
VOI PARLIATE LEGGIATE SENTIATE
LORO PARLINO LEGGANO SENTANO

کاربرد حالت التزامی در جمله:

Credo che Carla abiti qui. اعتقاد دارم که کارلا اینج زندگی کنه.
Mi sembra che Marco venga subito. به نظرم میاید که مارکو زود بیاد.
Suppongo che loro arrivino tardi. فرض میکنم که آنها دیر برسند.
Penso che tu abbia ragione. فکر کنم که تو حق داشته باشی.

معمولا یکی افعال زیر قبل از حالت التزامی استفاده میشود:
Credere-Sembrare-Supporre-Pensare